تهدیدات اردوغان علیه رژیم صهیونیستی در حالی ادامه دارد که انتقال نفت آذربایجان به سرزمین های اشغالی همچنان از مسیر ترکیه انجام می شود.
به گزارش انصار، بسیاری رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه را به عنوان سیاستمداری می شناسند که رفتارش با گفتارش در عرصه سیاسی دارای تضادهایی بوده است. زمانی خطاب به یونان از عبارت «شبی ناگهانی خواهیم آمد» استفاده می کند تا این کشور را با این نوع ادبیات تهدید به جنگ کند اما فردایش با نخست وزیر این کشور دیدار می کند!
گاهی تهدید به تعطیلی پایگاه «کورجیک» و «انجیرلیک» می کند و نقدهای تندی علیه امریکا نثار می کند و این دولت را مدافع تروریست ها می خواند اما فردایش صمیمانه دست رئیس جمهور این کشور را می فشارد.
در مساله غزه این تناقضات اردوغان پررنگ تر هم شده است. ترکیه تا قبل از جنگ غزه هر چند در روابط سیاسی با رژیم صهیونیستی به وضعیت با ثبات نرسیده بود اما روابط تجاری اش در مطلوب ترین سطح ممکن بود، تا جایی که میزان صادرات ترکیه به سرزمین های اشغالی به عدد یک میلیارد و ۶۵ میلیون دالر رسید. این سطح مطلوب از تجارت صرفا مربوط به سال گذشته هم نیست این روند سال ها استمرار داشت؛ یعنی بعد از تنش لفظی میان اردوغان و شیمون پرز نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی در حمایت از فلسطین در سال ۲۰۰۹ که به رویداد «یک دقیقه» معروف است. در عین حال شاهد روابط اقتصادی گسترده در عادی ترین شکل ممکن بودیم.
هر چند با آغاز جنگ غزه، اردوغان حمایت خود را از مردم فلسطین اعلام و برای مدتی صرفا شخص نتانیاهو را مقصر کشتار غزه عنوان کرد با وجود اینکه تفکر نتانیاهو انعکاس سیاست رژیم صهیونیستی است، اما با همه این انتقادات باز هم روابط تجاری انقره و تل ابیب به بهترین شکل ممکن ادامه داشت. همین موضوع نیز بستر انتقاد جامعه ترکیه از اردوغان شد.
این مورد همان نمونه بارز تضاد سیاست اعمالی و گفتاری ترکیه بوده است که با شکست حزب اردوغان در انتخابات شهرداری و فاصله گرفتن قشر محافظه کار و متدین جامعه ترکیه از حزب عدالت و توسعه، دولت انقره به ناچار بعد از گذشت ماه ها از جنگ غزه روابط تجاری اش را با تل ابیب متوقف کرد.
در جدیدترین اظهار نظر، اردوغان خطاب به رژیم صهیونیستی گفته است: همانطور که وارد قره باغ و لیبیا شدیم ممکن است وارد فلسطین شویم.
این نوع سخن راندن اردوغان مانند بسیاری از سخنانش صرفا یک تهدید است و بعید است جنبه عملی داشته باشد؛ اردوغان سخنوری چیره دست است و سال ها با این نوع ادبیات توانسته در میتینگ هایش توجه طرفداران سنتی ترکیه را جلب کند.
اگر دولت انقره واقعا قصد دارد دست رژیم صهیونیستی را در منطقه قطع کند و به فریاد مردم غزه برسد نیاز نیست حتما وارد سرزمین های اشغالی شود. به جای آن کافیست این ۳ اقدام پیشنهادی را پیگیری کند:
۱. پایگاه کورجیک و انجیرلیک که در ظاهر محل فعالیت نظامی ناتو است اما در واقعیت تبدیل به پایگاه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی شده است را تعطیل کند. این خواسته جامعه ترکیه نیز هست و در این رابطه بارها شاهد اعتراضات مردمی در مقابل این محل نظامی بوده ایم.
۲. در حالیکه صادرات نفت آذربایجان به اسرائیل همچنان از مسیر ترکیه (بندر جیهان) ادامه دارد، شایسته است در دومین اقدام عملی ترکیه مانع از این صادرات شود و نسبت به درآمد حاصل آن چشم پوشی کند؛ در این خصوص جای یادآوری است ۲۰ جولای کشتی باری آلتای به بهانه انتقال به امان از بندر حیفا سر در آورده است که نیاز است ترکیه در این مورد نیز توضیحی قانع کننده به افکار عمومی داخلی و بین المللی ارائه دهد.
۳. شنیده ها حاکیست صادرات ترکیه به سرزمین های اشغالی از طریق کشورهای ثالث همچنان ادامه دارد. این چنین تجارت تفاوت خاصی با تجارت مستقیم ندارد و بهتر است در سومین اقدام عملی، انقره گامهای لازم جهت قطع تجارت مستقیم و غیر مستقیم با رژیم صهیونیستی را بردارد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/32745
تکرار قتل عام سربرنیتسا در سنجار ؛ اعدام 5000 مرد و اسارت 7000 زن ایزدی بدست داعش
